18-10-2014 /Santo Domingo de la Calzada/
2014-10-18
Ikasturte honetako bigarren
emanaldi honetan Errioxa aldera jo
genuen, izan ere, Santo Domingo de la Calzadako katedralera. Bai, horixe! Oiloarekin komedietan ibili
ziren hartara, alegia.
Eguna udazkenekoa baino
udakoa zirudien. Arratsaldeko bostak eta
eguzkia gori-gori ibilbide osoan. Autobus
gidaria, Ramon omen, betaurreko beltzak ipini eta izerdi patsetan, atzean zeraman “jefa”-ren aginduak
errespetatuz: “Mejor que no le des al aire
acondicionado”. Ramonek
txisteetarako umore gutti eta noizbehinka bere lehioa irekitzen zuen arnasa hartu
nahian.
Bertaratu ginenean ezkontza
baten ustekabea aurkeztu zitzaigun eta horri esker katedrala dagoen enparantza
bertako elizatxo batean egin genituen beroketak. “Jefa”-ren errieta batekin hasi ginen,
oharrak geureganatu, emakumeok arnasaren gurpila aurkitu, Nocturnoen irakurketa,
pianoa eta … HERRIA KANTAK!
“A zer hotsa,
goza dezagun eto gero gerokoak”, zioen
Maripazek, oilo ipurdi eta guzti.
Arratsaldeko zortziak eman
ahala meza hasi genuen, sekulako kaiola modukoan abestuz. Hura ez nolanahiko
kaiola! Egur ilun eta landutako zurez apaindutako eserleku zabalez baitzegoen;
gure buru gainean organoa geneukan eta honen gainean arpajolearen irudia. Arpajolea! Bat ez ezik bi ere egon bazeuden,
Alajainkoa!
Meza amaitzean aldare aurrean
kokatu ginen kontzertua eskaintzeko. Jende
nahikoa bildu zen. Arreta haundiz entzuten
gintuzten eta pazientzia handiz gure Iñaki tenoreak
prestatzen dituen programak irakurtzen zituzten. Emanaldi atsegina. Nabari zen
joan zen asteazkeneko entsaioa alferrikakoa ez zela izan. Lan txukuna eta publikoarekin batera guztiok
disfrutatu genuena.
Eo, eo, … laralalalalaLA!
----------------------------------------------------------------------------------------------------
Llegamos a Santo Domingo de la Calzada a buena hora, hacia
las seis y media de la tarde; tiempo de sobra para repasar las canciones,
probar acústica, calentar voces, volumen del piano, cambio de formato para los
Nocturnos, etc.
La Torre nos guía hacia la catedral. El lugar tiene su
encanto. Camino de Santiago, sin duda, y con bastantes visitantes. Multitud en la plaza, a la entrada de la
Catedral, ¿qué será? Será, será… ¡Una
boda!
IMPROVISACIÓN. Don´t
worry! Be happy!
Y very happies en la capillita.
Preludio de la Gallina.
La misa desde el presbiterio suena, o mejor, se siente distinta, se
escucha extraña. Al concierto atiende un buen público atento y obediente al
párroco (“apaguen los móviles y nada de visitas guiadas
mientras tanto…”). Se ve que
disfrutan de la velada y aplauden, y sonríen, y se escucha un “ZORAGARRI” y finalmente se levantan para despedirnos
entre más aplausos.
Entradas
0 comentarios:
Publicar un comentario